Τίτλοι υπό έκδοση
► Ιωάννης Τσαγκατάκης, «Η Ορθόδοξη Νηστεία, ένα πνευματικό και διατροφικό θαύμα»
- Η νηστεία είναι μητέρα και της εξαιρετικής υγείας… Είναι η γαλήνη των ψυχών μας, η παιδαγωγός των νέων, ο δάσκαλος των συνετών και σωφρόνων… Είναι η τροφή της ψυχής», (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος).
- «Η χριστιανική νηστεία και η υγιεινή διατροφή είναι για τη μοντέρνα Ιατρική σχεδόν ταυτόσημες έννοιες», (Αντώνης Καφάτος).
Για τη ζωή της Εκκλησίας η νηστεία ως εκούσια αποχή από την τροφή αποτελούσε πάντοτε ιδιαίτερη πνευματική άσκηση. Η ίδια ως θεσμός δόθηκε από τον Θεό στον άνθρωπο ήδη από την πρώτη στιγμή της παρουσίας του μέσα στον παράδεισο με την απαγόρευση προς τους πρωτοπλάστους να φάνε «από το δέντρο της γνώσεως του καλού και του κακού» (Γεν. 2:17). Τα μέλη της Εκκλησίας θέλοντας να ασκηθούν πνευματικά χρησιμοποιούν την νηστεία απολαμβάνοντας τα οφέλη που απορρέουν από αυτή. Με τη νηστεία αντιμετωπίζονται τα πάθη της ψυχής και θεραπεύεται από αυτά ο άνθρωπος. Ώστε να μην μπορεί να νοηθεί πνευματικός αγώνας χωρίς τη βοήθεια και συμβολή της νηστείας. Το παρόν πόνημα αποτελεί μια σύνδεση μεταξύ του πνευματικού χαρακτήρα που έχει η άσκηση της νηστείας, με τα οφέλη που αυτή κρύβει για την υγεία του ανθρώπου. Ο συγγραφέας έχοντας άριστη γνώση της λειτουργίας του ανθρωπίνου σώματος αναδεικνύει μέσα από το κείμενό του τη σπουδαιότητα που έχει η νηστεία για τη ζωή του χριστιανού αλλά και του σύγχρονου ανθρώπου.
► Πρωτοπρ. Λάζαρος Σαρόγλου, «Φωνή Κυρίου επί των υδάτων»
Στο πόνημα αυτό γίνεται προσπάθεια να αποδοθούν τα ιερά κείμενα της Ακολουθίας του Αγιασμού της εορτής των Θεοφανείων. Σκοπός είναι να βοηθηθούν οι αναγνώστες στην κατανόησή τους αλλά και στην εισαγωγή τους σε ένα βαθύτερο θεολογικό και ερμηνευτικό υπόβαθρο.
► π. Δημήτριος Αθανασίου, «Τα Θεομητορικά Κειμήλια»
Η Υπεραγία Θεοτόκος κατέχει εξαιρετική θέση στη ζωή της Εκκλησίας. Κατά τη διδασκαλία των Πατέρων κατέχει τα δευτερεία της Τριάδος.
Η διάσωση κειμηλίων της Θεοτόκου είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό γεγονός, αφού το σώμα των αγίων είναι φορέας της αγαθής ενέργειας του Θεού, δηλ. της θείας χάριτος. Πόσο μάλλον τα ενδύματα που φορούσε η Θεοτόκος στο πάνσεπτο σώμα της, από το οποίο έλαβε λάβει σάρκα και στο οποίο κυοφορήθηκε, γενόμενος άνθρωπος, ο ίδιος ο Θεός, είναι ανεκτίμητοι φορείς της θείας χάριτος και είναι φυσικό να αντιμετωπίζονται με σεβασμό. Ο σεβασμός αυτός ανήκει όχι στα ίδια τα ενδύματα, αλλά στο ιερό πρόσωπο της Παναγίας, και δεν αποτελεί ειδωλολατρία, αφού τα ιερά κειμήλια, αλλά και ο τίμιος σταυρός, οι ιερές εικόνες και η ίδια η Παναγία, οι άγγελοι και οι άγιοι δεν λατρεύονται, αλλά τιμώνται. Λατρεία ανήκει και αποδίδεται μόνο στον Άγιο και Τριαδικό Θεό. Στο βιβλίο αυτό γίνεται μια ερευνητική καταγραφή και θεολογική προσέγγιση στα θεομητορικά κειμήλια με ιδιαίτερη αναφορά στην Τιμία Ζώνη, την Εσθήτα και το φόρεμα της Θεοτόκου. Επίσης, γίνεται αναφορά στα λεγόμενα «Μαριολογικά κειμήλια», που βρίσκονται σε παπικούς ναούς στην Ευρώπη. Αξίζει να σημειωθεί ότι η διαστροφή της πίστεως προς το πρόσωπο της Θεοτόκου από τους Ρωμαιοκαθολικούς, είχε ως αποτέλεσμα την εφεύρεση διαφόρων αντικειμένων και χαρακτηρισμό αυτών ως θεομητορικών κειμηλίων.
► Ιωάννης Τσαγκατάκης, «Η Προσευχή και οι ιερές Ακολουθίες»
Οι -κατά γενική ομολογία- δύσκολοι και πονηροί καιροί που διανύει ο κόσμος μας, έχουν αφαιρέσει το νόημα του ίδιου του «κόσμου». Από κόσμημα και τάξη, από αρμονία και λάμψη, από αλληλεγγύη και πρόοδο, ο κόσμος έχει μπει στα σύγχρονα μας ολισθηρά μονοπάτια που του αφαίρεσαν την ισορροπία και τον διαπόμπευσαν μπροστά στα ίδια του τα μάτια. Το πόνημα που κρατάτε στα χέρια σας υιοθετεί εκ νέου τον στόχο της ζωής, υπό το πρίσμα της εσωτερικής και προσωπικής αναζήτησης. Τοποθετεί ως αρχή την προσευχή στο βάθρο της αλληλεγγύης και εξηγεί πώς ο τρόπος αυτός της Θείας Επικοινωνίας, η ανάγνωση των εκκλησιαστικών ύμνων και των βίων των Αγίων, ο αγώνας του ανθρώπου που κυνηγά την απόλαυση μέσα από την πίστη και την επίγνωση μπορεί να οδηγήσει στην κάθαρση και την πραγματική εξύψωση. Αναζητά την αιτία της άγνοιας της θρησκευτικής ζωής κι εμπειρικά επιχειρεί να αναλύσει και να εξηγήσει τις πτυχές, τους συμβολισμούς και τους κόπους κάθε σημείου της.
► Πρωτοπρ. Σπυρίδων Λόντος, «Τα Εισόδια της Υπεραγίας Θεοτόκου», Σειρά: Ερμηνευτικά Ιερών Κειμένων
Στο 7ο αυτό βιβλίο της σειράς « Ἑρμηνευτικά Ἱερῶν Κειμένων» θα ασχοληθούμε με την ερμηνεία των βιβλικών αναγνωσμάτων της εορτής των Εισοδίων της Υπεραγίας Θεοτόκου, που η Ορθόδοξος Εκκλησία μας εορτάζει στις 21 Νοεμβρίου. Συγκεκριμένα, παραθέτουμε τα βιβλικά αναγνώσματα του Εσπερινού, του Όρθρου και της Θ. Λειτουργίας της εορτής στο πρωτότυπο κείμενο, καθώς και σε μετάφραση στα νέα ελληνικά, και ακολουθεί η ερμηνευτική ανάλυση ενός εκάστου.
Η Θεοτόκος, ο «καθαρώτατος ναὸς τοῦ Σωτῆρος, το «δοχεῖον τοῦ ἀπροσίτου καὶ θείου Φωτός», προκηρύττει τη σωτηρία των ανθρώπων, ιερουργεί το μυστήριο της σωτηρίας του κόσμου διά του Υιού και Θεού Της. Και επειδή «πολύ ἱσχύει δέησις Μητρός πρός εὐμένειαν Δεσπότου» η λατρευτική Της προστασία, καθιστά μακροθυμότερο και ευσπλαχνικότερο το Λυτρωτή και Σωτήρα μας. Γι’ αυτό και το ανθρώπινο γένος τιμά την προσέλευσή της στον Ναό του Θεού, ανυμνεί και μακαρίζει το ιερό πρόσωπό Της ως «τροφὸν τῆς ζωῆς» και πηγή της σωτηρίας μας.